انیشتین چگونه انیشتین شد؟؟؟

خردسالان همیشه مجذوب آنچه والدین دارند می شوند. آنها می خواهند کمک کنند، می خواهند خود تجربه کنند.

عمومآ کمک در سن آنها آزار دهنده می شود پس منع می شوند: " نه ! دست نزن، خطرناک است ! !! " 

" دست نزن، این قیمتی ست "   " با این اسباب بازی بازی کن، این امن تر و بهتر است"

در ۵ سالگی پدر انیشتین به او نشان داد قطب نما چگونه کار می کند. به نظر می آید والدین وی ابایی از نشان دادن "اشیاء با ارزش بزرگ ترها" یا حتی "وسایل خطرناک" به زندگی کودکانشان در سنین خردسالی نداشته اند.

در عصر حاضر، منع کودک از بسیاری ابزارها او را در اکتشافاتش محدود کرده است و ایمنی نسبی برایش فراهم شده.

تاب ها، توپ ها و زمین های بازی تا زمانی که والدین بتوانند کودک را آنجا نگه دارند! اگرچه من مدافع صد درصد امنیت کودکانم، این امر خللی بزرگ در آموزش کودکان ایجاد می کند. امنیت یعنی آموزش درباره ابزارهای خطرناک و شکستنی و یادگیری اینکه چگونه با خیال راحت آن را بکار گیرند، البته تحت نظر بزرگ تر ها!

صادقانه بگویم این روشی سخت تر و استرس زا تر برای والدین است. اما باور من است که تشویق کودکان برای تخیلات و اکتشافاتشان - بخش مهمی از آموزش -  در تمام سنین ضروری است.

پس این ما والدین هستیم که باید با صبر و حوصله ی بالای خود زمینه ی خلاقیت فرزندانمان را فراهم کنیم.